به لطف افزایش نگرانی‌های مربوط به انتشار گارهای گلخانه‌ای و دغدغه‌های زیست‌محیطی، دیگر راندن یک خودروی سدان بزرگ با موتور دیزلی یا بنزینی کار هوشمندانه‌ای به‌نظر نمی‌رسد؛ به‌علاوه، بسیاری از افراد، خودروهای این کلاس را جذاب نمی‌دانند.
یا محدودترشدن مردم و خودروساز در استفاده از آلاینده‌سازها، مالکیت و خرید خودروها و حتی هاچبک‌های مجهز به موتورهای قدیمی با هزینه‌های بالایی روبه‌رو است. اگر دیدی اقتصادی به مسئله داشته باشید، خواهید دید که دیر یا زود حتی فولکس‌واگن‌های میا‌رده با موتورهای ۴ سیلندر نیز مانند یک خودروی ۱۲ سیلندر امروزی کم‌یاب می‌شوند.
خوشبختانه اما گروه خودروهای پلاگین هیبرید جایگزین مناسبی برای خودروهای تمام بنزینی یا تمام دیزلی هستند؛ چراکه هزینه نگهداری، خرید و خدمات پس‌ازفروش بهتری دارند. این بخش از بازار بیشتر تحت سلطه گروه خودروسازی فولکس‌واگن و متحدانش قرار دارد اما با گذر زمان، شاهد افزایش روزافرون خودروهای دیگر در این بخش هستیم.
۱. فولکس‌واگن گلف GTE
نسل گذشته فولکس‌واگن گلف GTE در کنار تمام محاسنی داشت، از پویایی لازم به‌عنوان یک هاچبک برخوردارد نبود؛ بنابراین کسی آن را واقعا به‌عنوان جایگزین دوستدار محیط‌زیست نسل هفتم گلف GTi نمی‌شناخت. نسل جدید گلف مارک ۸ تمام ویژگی‌های خوب مدل‌های قبلی را حفظ کرده است و در کنار آن‌ها، از روحیه ورزشکارانه هم بهره می‌برد. چسبندگی خوب، فرمان دقیق و پاسخگو و راندمان مناسب از ویزگی‌های این نسل از گلف GTE به شمار می‌روند. اگر استانداردهای یک خودروی PHEV را درنظر بگیرید، حقیقتا پویایی این خودرو قابل تقدیر است.
قیمت گلف GTE با نرخ ۳۷ هزار پوندی‌اش از تمام رقبا بیشتر است. سازنده یک نمونه ارزان‌تر این خودرو را نیز با ۲۰۱ اسب بخار قدرت تولید کرده است اما این اختلاف قیمت آنقدر کم هست که بهترین انتخاب، همچنان همین خودرو باشد.
۲. اشکودا اوکتاویا iV
قیمت اکوتاویا ۴ از ۳۱ هزار پوند آغاز می‌شود که به‌مراتب از گلف ارزان‌تر است. این خودرو از خودروی پیشین جادارتر هم هست. مدل پایه اوکتاویا ۴ با موتور ۲۰۱ اسب بخاری گلف e هیبرید عرضه می‌شود. نمای داخلی خودرو عالی است و می‌توان در آن به‌راحتی کیلومترها مسافت را پشت سر گذاشت. همانند هر خودروی پلاگین هیبریدی، مسافت قابل‌پیمایش این خودرو درحالت تمام برقی زیاد نیست (برابر ۶۹ کیلومتر).
۳. آئودی A3 40 TFSI e
اگر بررسی گلف هیبریدی، اشکودا اوکتاویا و سئات لئون را خوانده باشید و آن را با بررسی آئودی A3 مقایسه کرده بوده باشید، به تقطه اشتراک این خودروها به‌راحتی پی می‌برید: پلنفرم MQB. آئودی در کنار این پلتفرم از یک موتور ۱.۴ لیتری با جعبه‌دنده دو کلاچی استفاده می‌کند. باتری آن ۱۳ کیلووات ساعت گنجایش داشته و عملکردی مشابه برادران ناتنی خود دارد.
آئودی A3 را در دو مدل ۲۰۱ و ۲۴۲ اسب بخاری عرضه می‌کند. راندمان A3 نیز مانند خودروهای هیبریدی فولکس‌واگن فاقد راندمانی آرام و متمدن هستند. سازنده برای جبران این نقیصه، کابین خودرو را تا حد خوبی اعلا درست کرده است. فضای داخلی A3 هیبریدی به مواد باکیفیت و طراحی اورگونومیک مجهز شده است.
۴. دی‌اس ۴ E-Tense 225
تا اینجای کار تمام خودروهای برتر از گروه فولکس‌واگن بودند. موتور ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر استلانتیس که پیش‌تر در مدل‌های چون دی‌اس ۷ کراس‌بک، واکسهال گراندلند X و پژو ۵۰۸ یافت می‌شد، هم‌اکنون راه خود را به هاچبک لوکس دی‌اس ۴ نیز باز کرده است.
با وجود اینکه هنوز بررسی درستی روی این خودرو انجام نداده‌ایم اما راندمان اولیه آن در جاده‌های انگلستان مشکلی نداشت. ظاهرا برند دی‌اس درحال رسیدن به یک بلوغ مناسب است؛ چراکه راندمان نرم‌ترو متین‌تر شده و طراحی آن هم بهبود یافته است. قیمت آن هم ۳۷ هزار دلار است؛ یعنی بیشتر از آئودی A3. این خودرو امکانات بیشتری را نسبت‌به A3 عرضه می‌کند و کمی هم از آن گران‌قیمت‌تر است. اگر کسی برند آلمانی دوست نداشته باشد، حتما باید دی‌اس ۴ را در لیست انتخاب‌هایش قرار دهد.
۵. کوپرا فورمنتور
کوپرا فورمنتور بیش از آنکه یک هاچبک باشد، یک کراس‌اوور کوچک محسوب می‌شود اما به لطف فاصله کم این خودرو از زمین، چهره مناسب و فرمان‌پذیری خوبش آن را به‌عنوان یک هاچبک درنظر می‌گیریم. این خودرو نیز همانند خودروهای مجموعه فولکس‌واگن با دو موتور ۲۰۱ و ۲۴۲ اسب بخاری دردسترس خریداران قرار گرفته است. تجربه رانندگی اینن خودرو دیفرانسیل جلو نیز مناسب و سواری نیز نرم است.
۶. پژو ۳۰۸ هیبریدی ۱۸۰
پژو برای مدل ۳۰۸ هیبریدی از موتور یکسانی با دی‌اس ۴ استفاده کرده است اما این‌بار آن را به قدرتی کمتر مجهز کرده است تا قیمت نهایی را کاهش دهد. پژو ۳۰۸ هیبریدی ۱۸۰ قیمتی برابر ۳۰ هزار دلار دارد که به‌مراتب از سایر رقبا ارزان‌تر است. تجربه کلی رانندگی این خودرو خوب بوده است؛ راندمان متعادل، فرمان‌پذیری مناسب و سیستم هیبریدی کارامد است.
در آن سو، سیستم اطلاعات سرگرمی پژو جای پیشرفت زیادی دارد و فضای سرنشینان عقب کمی درهم و کم است. مدل ۳۰۸ هیبریدی ۲۲۵ را نیز موردبررسی قرار دادیم؛ درست است که قدرت بیشتر آن به بهترشدن خودرو کمک می‌کند اما در نهایت قیمت بالای آن، خرید آن را نامعقولانه جلوه می‌دهد.
۷. سئات لئون e هیبریدی
همان‌طور که پیش‌تر هم گفتیم، سئات لئون در بیشتر اجزایش با فولکس‌واگن گلف، اشکودا اوکتاویا، آئودی A3 و کوپرا فورمنتور یکسان است؛ با این وجود از هیچ‌کدام از دیگر اعضای این خانواده بهتر نیست. این به معنای بد بودن سئات لئون هیبریدی نیست اما این خودرو برخی از ویژگی‌های بازر سایر برادرانش را نداشت؛ از راحتی گرفته تا عملکرد، فضا و قیمت پایین. با این همه در کل می‌توان آن را به‌عنوان یک خودرو خوب شناخت. یکی از نکات مثبت این خودرو قابلیت سفارش آن به‌صورت یک استیشن است. چسبندگی لئون را نیز شاید بتوان به‌عنوان یکی دیگر از نقاط قوت آن نام برد.
عملکرد موتور ۱.۴ لیتری توربوشارژ لئون هیبریدی قوی و مناسب است. این موتور در کنار موتور برقی به‌خوبی به ایفای نقش می‌پردازد. کیفیت سواری به اندازه کافی خوب است تا در شرایط گوناگون پاسخگوی نیازهایتان باشد. کابین نیز از فضای مناسبی بهره می‌برد اما طراحی آن چندان بی‌نظیر و دلچسب نیست.
زیربرند این شرکت، کوپرا، نیز مدل لئون e هیبریدی را عرضه می‌کند. روی کاغذ شاید بتوان ادعا کرد که برادر سئات بتواند عملکرد و فرمان‌پذیری نه‌چندان مناسب آن را جبران کند اما درکل خودرویی گنگ است و اصلا چابک و درگیرکننده نیست. حتی اگر سریع هم باشد پویایی لازم را ندارد تا در رانندگی روزمره مورداستفاده قرار گیرد.
۸. کیا اکسید PHEV
متاسفانه خبری از نسخه هیبریدی کیا سید نیست. تنها عضو این خانواده که به سیستم هیبریدی مجهز است، اکسید نام دارد. امکانات رفاهی اکسید در سطح مناسبی قرار دارند؛ از گرم‌کن‌های صندلی گرفته تا دوخت‌های چرم در برخی بخش‌های کابین یا ناوبری ماهواره‌ای و سیستم‌های ایمنی فعال. راندمان این خودرو نیز درگیرکننده و محکم است.
با وجود این مزایا، سیستم برقی اکسید اصلا چیزی نیست که از آن انتظار دارید. این موتور در سرعت‌های پایین عملکرد مناسبی ندارد؛ موتور بنزینی تنفس طبیعی آن هم با رسیدن به دورهای بالای موتور احساس خستگی و درماندگی می‌کند. با این همه، گستره مسافت قابل‌پیمایش آن ۵۶ کیلومتر است که آن را در این زمینه بالاتر از برخی رقبا قرار می‌دهد. اگر عملکرد فنی اسکید کمی بهتر می‌بود، احتمالا جایگاهی بهتر از این در لیست ما می‌داشت.
۹. رنو مگان E-Tech PHEV
رنو به تازگی به‌روزرسانی‌های متعددی را در شالوده خانواده مگان انجام داده است. مگان E-Tech PHEV درحقیقت برادر نسخه E-Tech Electric است که مستقیما با فولکس‌واگن ID.3 رقابت می‌کند. E-Tech PHEV اما نسخه‌ای ارزان‌تر است که خوشبخانه خوب هم کار می‌کند. در بررسی‌ها جاده‌ای، عملکرد اقتصادی و یکپارچگی میان موتورهای برقی و بنزینی مگان عالی به نظر می‌رسید. هرچند کمی ضعیف است.
باقی خودرو اما مجوعه‌ای از بازار شام است؛ با وجود راندمان مناسب و فرمان‌پذیری درگیرکننده، کابین چهره‌ای نسبتا کهنه داشته و دیگر آن جذابیت خودرویی به‌روز را ندارد؛ به اصطلاح از مد افتاده است. نرخ این خودرو از ۳۰ هزار دلار شروع می‌شود که آن را به گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه تبدیل می‌کند. همین قیمت می‌تواند باعث شود تا برخی چشمشان را به روی معایب آن ببندند.
۱۰. مرسدس‌بنز A250e
قاعدتا سه برند برتر آلمانی دیدگاه متفاوتی درباره یک کلاس خودرویی مشخص دارند. آئودی مدل‌های A3 e-Tron و A3 هیبریدی را دردستور کار خود قرار داده است اما ب‌ام‌و هنوز تصمیمی برای تولید نسخه هیبریدی از سری ۱ ندارد. مرسدس هم برای عقب نیافتادن از قافله، A250e را معرفی کرده است.
اگر نیازی به پیمایش مسافت‌های طولانی نداشته باشید، قدرت موتوری A250e حتما باعث رضایت شما خواهد بود؛ چه در مصارف شهری و چه جاده‌ای. برای بازگردانی نیروی باتری هم گزینه‌های متعددی وجود دارد. متاسفانه موتور احتراقی این خودرو در هنگام روشن‌شدن و دور برداشتن پرسروصدا است اما برای جبران آن، راندمان به‌مراتب بهتری نسبت‌به رقبایش دارد. کلاس A هیبریدی خودرویی پربازده و راحت است اما عایق‌بندی بنده مناسبی ندارد. سیستم بازیابی انرژی خودکار باتری هم گهگاه عملکردی غیرقابل پیش‌بینی دارد و در نتیجه پیش‌بینی رفتار خودرو را سخت می‌کند.
منبع اتوکار برچسب ها2022 مقایسه خودروها هاچ بک
